Column: Populaire Wie is de Mol als blauwdruk voor de wielersport

De productie heeft weer een uiterst mooie locatie uitgekozen voor het nieuwe Wie is de Mol?-seizoen. Dit jaar is Catalonië het decor, waar op dat moment een wielerronde plaatsvindt. Vriendengroepen maken pooltjes, bij koffiezetapparaten wordt nét iets langer gekeuveld en allemaal gaat het over het antwoord op die ene vraag: Wie. Is. De Mol?

De leader begint: één voor één worden de kandidaten voorgesteld met een spannend muziekje eronder. Tot je verbazing ken je dit jaar wél alle deelnemers van naam: Jakob Fuglsang, Bjarne Riis, Alexey Lutsenko, Michele Ferrari, Stefan Denifl, enzovoorts. Je spot wat hints en schrijft ze op in je Molboekje. Dat kan later nog van pas komen, als je bijvoorbeeld een geheim rapport naar buiten wil brengen.

Niets is wat het lijkt

Na een gezellig ontbijt komt plotseling presentator Rik van de Westelaken mysterieus het hotel binnen gelopen, geacteerd mysterieus dan. Hij vertelt de aanwezige kandidaten dat er veel geld op het spel staat tijdens de eerste opdracht. Daar staat wel wat tegenover: ze mogen rond Barcelona 200 kilometer fietsen met allemaal bergen erin. Weer zo’n onmogelijke opdracht, denk je als kijker. Voer dus voor niemand minder dan… de Mol!

Wonder boven wonder slagen de kandidaten erin om succesvol de finish te bereiken. Geen idee hoe ze het hebben gedaan, maar het geld kan direct naar penningmeester David Lappartient. Hij zal er wel even voor zorgen dat alles goed verloopt. In de biecht laat hij weten op dit moment nog geen idee te hebben wie de Mol is, maar één ding is duidelijk: hij verdenkt kandidaat Jakob Fuglsang zeker nog niet. Maar niets is wat het lijkt.

LEES OOK:
Astana-dossier: Fuglsang wordt verdacht van contacten met Ferrari
Riis doet er nog een schepje bovenop: 'If I fail, put me in jail'
Denifl geeft bloeddoping opnieuw toe: 'Maar ik ben geen crimineel'

De kijker thuis tast voorlopig ook nog in het duister. Het speuren naar hints of follow the money, het levert momenteel allemaal nog niets op. Op internet denkt één trouwe Molloot de saboteur ontmaskerd te hebben: er worden namelijk dit jaar extreem veel televisiebeelden van een blauwe zee uitgezonden. Stefan Denifl heeft bij Aqua Blue Sport gereden, dus het kan niet anders dat hij de Mol is.

Behalve de Mol... die hoeft nooit naar huis

Tijd voor test en executie. Twintig vragen over de identiteit en het doen en laten van de Mol. De kandidaat die het minst weet, ligt uit het spel. Behalve de Mol… die hoeft nooit naar huis. Zenuwachtig zie je de kandidaten zwoegen op de vragen. ‘Waar bevond de Mol zich tijdens de laatste opdracht?’ Ferrari weet het niet: hij was er naar eigen zeggen zelf in ieder geval niet bij. Dat was hij nooit.

Één voor één worden de kandidaten daarna geconfronteerd met hun scherm. Bij Denifl blijft de camera wat langer hangen, het scherm wordt rood. Alle kandidaten leven met elkaar mee en zwaaien hem uit. Aan Rik laat Denifl weten dat hij het erg jammer vindt dat hij naar huis moet. Hij zat in een tunnelvisie en dat heeft hem de kop gekost: ‘Ik ben zeker geen crimineel.’

Gedesillusioneerd blijft de rest achter. Op televisie zoekt men al twintig jaar naar de Mol, in het wielrennen wel al langer dan dat. Iedere keer als er één ontmaskerd wordt, duikt de ander alweer onder de grond. Net als in het echt blijken we bijzonder slechte mollenvangers te zijn. Pas op het moment dat je gazon al compleet vernietigd is, zie je zijn molshoop ergens opdoemen. Het voelt alsof er in al die jaren weinig veranderd is. Die Mol is misschien niet blind, misschien zijn wij het zelf wel.

Want één ding is duidelijk: die Mol hoeft maar zelden écht naar huis.

Door: Jannick van der Hooft (jannick@indeleiderstrui.nl / Twitter: @jannick_der)

(foto: Sirotti 2019)