Column: Als Evenepoel moet zwijgen, laten we dat dan in godsnaam maar met zijn allen doen

Het waren pittige uitspraken van Jasper Stuyven in Het Nieuwsblad over Remco Evenepoel. De renner van Deceuninck-Quick-Step zou volgens hem wat vaker afgeremd moeten worden door zijn entourage: leren wat hij wel en niet mag zeggen. Sommige zaken kunnen volgens Stuyven beter maar intern blijven…

Ik vond het een opvallende uitspraak. Zeker omdat Stuyven in meer of mindere mate nu zelf ook meegaat in het buitenhangen van de vuile was. Ik wil hier echter niet direct wijzen naar de bekende pot die de ketel verwijt dat hij zwart ziet. Ik geloof namelijk dat het Stuyven best dwars kan zitten dat zijn landgenoot niet aanwezig was bij de debriefing van het WK. Het was immers een van de belangrijkste wedstrijden voor iedere Belg uit de selectie, zelfs voor een aantal die niet geselecteerd waren. Daar móét over nagepraat worden. Het liefst op een open en constructieve manier.

Verbaasde mij dat er geen massale ophef kwam over dreigbrieven

Toch maak ik me enigszins zorgen om de uitspraak van Stuyven. Hij zal er geen kwade intenties mee gehad hebben, maar een dergelijke tekst leidt er wel toe dat er opnieuw een rel ontstond rond Evenepoel. Het is niet voor het eerst. De afgelopen tijd kwam hij, enigszins gechargeerd gezegd, bijna meer in het nieuws rond dit soort randzaken dan door zijn prestaties. Van Eddy Merckx tot Wout van Aert: iedereen heeft er tegenwoordig wel wat over te zeggen. Ja, dan neem ik de talloze meningen op sociale media ook mee in mijn achterhoofd.

Mijn collega Bram van der Ploeg kaartte afgelopen week de negatieve tendens rond Evenepoel al aan in zijn column. Het gaat dan vooral om de dingen die de renner in kwestie zegt. Een uitspraak van Evenepoel roept bij velen kennelijk al snel weerstand op. Als ik hem op televisie zie, zie ik vooral een jonge gast met veel talent en ambitie. Iemand die op mij over het algemeen beschaafd overkomt. Het lijkt me sterk dat ik daar de enige in ben.

De afkeer rond Evenepoel begint tegelijkertijd ook al bizarre vormen aan te nemen. Wat mij onlangs verbaasde, is dat er geen massale ophef kwam over het feit dat de familie van de Belg dreigbrieven ontving. Het heeft op verschillende websites gestaan, maar verder hebben weinigen daar publiekelijk veel aandacht aan geschonken. Het is echter weer een nieuw dieptepunt in het hooligan-achtige hoekje dat de wielerwereld blijkbaar óók heeft.

Evenepoel: Zwijgen of juist tegen advies ingaan?

Heel hard onderbouwen kan ik het niet, maar ik ben geneigd te stellen dat enige vorm van afkeer al snel te maken heeft met de verheerlijking van de prestaties van Evenepoel aan de andere kant van het spectrum. Of misschien eerder nog: het verlekkeren rond alle prestaties die hij nog kán gaan halen. De Belgische media pakten uit met een heuse Giro di Remco, terwijl hij nog nooit een grote ronde had betwist. De verhalen over ‘de nieuwe Merckx’ kennen we, net als de grote wens van wielerminnend België om een nieuwe groterondewinnaar in huis te hebben.

Dusdanig veel aandacht kan voor een mens onmogelijk goed zijn, zeker niet wanneer je met alles om je heen ook nog moet zien te presteren op de fiets. Mensen kunnen zeggen geen druk te voelen, maar dan nog steeds heeft het ontegenzeggelijk een effect. Effect op hoe je in het leven staat, hoe je jezelf wil profileren. Als het resulteert in een enorme bewijsdrang, of winnaarsmentaliteit als je het zo wil noemen, lijkt me dat een gezonde menselijke reactie. Als het resulteert in ten onder gaan aan de druk, kunnen we echter ook niet spreken van een verrassing.

Hoe harder de kritiek en afkeer in de richting van Evenepoel begint te luiden, hoe groter de hoogtes kunnen zijn tot waar hij gestuwd kan worden. Het lullige is: hoe groter de hoogte, hoe zwaarder de val ook weer zal zijn. In een onzekere wereld als de wielrennerij is de lijn tussen succes en verlies ontzettend klein, dus is het afwachten tot op welke hoogte Evenepoel nog zeker is van zichzelf. Op dit moment durft hij veel, zelfs stellen dat hij wereldkampioen zou kunnen worden in een team met Stuyven en Van Aert. Dat zegt misschien wel meer dan de vermeende arrogantie die anderen erin zullen zien. Voor mij zegt het dat hij bereid is tegen zaken in te gaan op weg naar succes: een eigenschap die ook geroemd zou kunnen worden.

Het zou zomaar kunnen dat iedere uitspraak van Evenepoel ervoor zou kunnen zorgen dat hij nóg sterker voor de dag wil komen, dus in dat opzicht is het voor hem beter om niet naar het advies van Stuyven te luisteren. Mocht hij zichzelf daadwerkelijk in een ondergeschikte rol willen plaatsen, dan lijkt het me verstandig om inderdaad te zwijgen. Maar laten we dat dan in godsnaam maar met zijn allen doen.

Jannick van der Hooft (Twitter: Jannick_der | e-mail: j.vanderhooft@indeleiderstrui.nl)