Wordt de Giro d'Italia een formaliteit? Als Tadej Pogacar niets tegenkomt en Rome haalt, denkt de hele wielerwereld van wel. Is misschien ook wel zo, maar in de wetenschap dat de Ronde van Italië slechts deel één van het masterplan van UAE-Team Emirates is, wordt het Giro-debuut van de Sloveen reuze interessant. Hoe gaat Pogacar ervoor zorgen dat hij in Italië én de Tour de France top is? In de Leiderstrui dook in zijn cijfers van 2024, om ons gezamenlijk te vergapen aan zijn race-gegevens...
In een voorjaar waarin vooral gesproken werd over het gebrek aan koersdagen van Mathieu van der Poel, kwam Pogacar als knappe tweede. Rondde de wereldkampioen in Luik-Bastenaken-Luik zijn zevende racedag van 2024 af, Pogacar zagen we in Luik pas voor de tiende keer in actie. De twee succesvolste heren van de eerste maanden van het jaar bewezen zo dat het gezegde less is more niet voor niets ooit is bedacht. De grote vraag richting de Giro d'Italia: Hoe goed was hij in de races die hij wél reed? Tijd voor een uitgebreide Pogacar-Giro-Strava-file!
Tadej Pogacar in Strade Bianche
En of hij in orde was! Strade Bianche 2024 ging de boeken, want nooit eerder besloot er iemand meer dan tachtig kilometer van de meet aan te gaan en solo te finishen in Siena. Het begon allemaal op de Monte Sante Marie-strook, van 11,49 kilometer en twee gigantisch steile beklimmingen erin. UAE-Team Emirates gaf gas, lanceerde daarmee z'n kopman en middenin een hagelstorm zette de Sloveen aan. Toen hij omkeek, was er niemand meer te bekennen.
Dat was niet zo gek, want de inspanning die Pogacar op Monte Sante Marie leverde, was bizar. Hij raffelde de volledige strook af in slechts 19 minuten en 8 seconden. Dat was gemiddeld 36,0 kilometer per uur en een ongelofelijk dikke Strava-KOM. Tom Pidcock deed het een jaar eerder bij zijn zege in 20 minuten en 12 seconden en was daarmee dus meer dan een minuut (!) langzamer geweest dan Pogacar nu. En dat in heftige omstandigheden en veel regen in de dagen vooraf, waardoor de strook vettig en klevend was.
In de tachtig kilometer solo breidde Pogacar zijn voorsprong uiteindelijk uit naar 2.44 minuten op de nummer twee. En dan bolde hij in de slotfase ook nog lekker uit, deelde hij vuistjes uit aan fans en lachte hij in de camera. Zijn hele solo-onderneming ging aan 38,9 kilometer per uur gemiddeld. Over het zwaarste terrein van Strade Bianche 2024... Alle analyses dat de rest z'n best niet deed of qua niveau niet op de afspraak was: onzin. Maxim Van Gils noteerde op Monte Sante Marie de derde snelste tijd ooit, maar tegen Pogacar was niets te doen.
Tadej Pogacar in Milaan-Sanremo
'Ik probeerde twee keer aan te vallen, want ik had ongelooflijke benen', zei Pogacar na afloop van Milaan-Sanremo, een week na zijn zegetocht in Toscane. Hij kreeg op de Poggio de rest echter niet los en dus won Jasper Philipsen en niet hij. Milaan-Sanremo wordt niet voor niets te moeilijkste wedstrijd genoemd om te winnen, want dat Pogacar goede benen had, bewees hij drie dagen voor La Primavera.
Hij deed de Poggio in 5.25 minuten aan 40,2 kilometer per uur en was daarmee zes seconden sneller dan de snelsten in de race zelf. De trainingsrit van Pogacar werd op Strava zelfs geflagged, onder de noemer: dit kan niet waar zijn. Ook de Cipressa werkte Pogacar midweeks tijdens training enkele seconden rapper af dan in de race op zaterdag. Uiteraard ging het toen wel om een training van 132 kilometer en niet de daadwerkelijke 288.
In de race kon Pogacar het niet bolwerken, mede omdat UAE-Team Emirates als ploeg verzaakte op de Cipressa en Mathieu van der Poel op de Poggio te sterk bleek om echt los te rijden. Met wind mee werden alle KOM's wel verbroken: de Poggio-klim, de klim + afdaling en Pogacar noteerde een persoonlijk record in de afzink. Het bleek niet voldoende, de UAE-leider zal komende jaren nóg harder moeten om de rest te breken.
Tadej Pogacar in de Ronde van Catalonië
Daags na Milaan-Sanremo reisde Pogacar naar Catalonië, voor een zevendaagse rittenkoers. Misschien was het de overgang, maar in de eerste rit liet hij zich nog de kaas van het brood eten door Nick Schultz. Van de overige zes etappes won Pogacar er vervolgens vier. Een statement van jewelste kwam in dat opzicht al op dag twee, met aankomst op Vallter 2000. 12,05 kilometer aan 7,7 procent, afgewerkt in de ijskou in 30.47 minuten... Dat was 27 (!) seconden sneller dan Strava-KOM-houders Remco Evenepoel, Primoz Roglic en ritwinnaar Giulio Ciccone deden in 2023.
Een dag later deed hij het nog eens dunnetjes over, met aankomst op de Port Ainé. 18,29 kilometer dit keer, aan 6,5 procent. Mikel Landa viel brutaal aan, maar Pogacar counterde en knalde solo door. Oude Strava-KOM van Michael Woods uit 2021: 47 minuten en 40 seconden. Nieuwe Strava-KOM sinds de Ronde van Catalonië: 46 minuten en 2 seconden. Koekoek!
De prestatie van de week kwam niet op dag twee of drie, maar zonder twijfel op dag zes. Pogacar had reeds een voorsprong van 2.27 minuten opgebouwd, maar dat was niet genoeg. Na een door het verschroeiende UAE-tempo verse Strava-KOM (duhuh!) op de Coll de Pradell, fladderde Pogacar iedereen uit het wiel op de Collada Sant Isidre. Hij reed er op een klim van slechts een kleine vijf kilometer bijna een minuut weg. Dat was ook z'n voorsprong aan de streep. Op de slotdag maakte hij met een sprintje in Barcelona zijn kwartet compleet.
Tadej Pogacar in Luik-Bastenaken-Luik
Het slotstuk van een indrukwekkend voorjaar kwam afgelopen zondag in Luik-Bastenaken-Luik. Die wedstrijd had hij in 2021 al eens gewonnen, maar in 2022 (overlijden van zijn schoonmoeder) en 2023 (crash) deed hij niet mee in de finale. De manier waarop hij La Doyenne bijschreef was weer ronduit indrukwekkend. UAE-Team Emirates controleerde de hele dag, gaf op de juiste momenten gas en lanceerde z'n kopman op La Redoute. In vier minuutjes was Pogi boven, en zat er al niemand meer in z'n wiel.
Een recordtijd in Strava leverde dat niet meteen op. Die staat met één seconde rapper nog steeds op naam van Jarno Widar. Waar Widar bij z'n poging echter uitbolde na de rop van de Redoute, daar pakte Pogacar juist de meeste winst in het stuk erna. Zoals Remco Evenepoel dat in 2023 al deed, mét de beklimming van Cornemont erbij. Pogacar was op dat segment zes tellen sneller dan Evenepoel een jaar eerder. Belangrijker: Pogacar was er zo'n driekwart minuut sneller dan de eerste achtervolgers.
Wat volgde was een nieuwe solo, dit keer eentje van zo'n 35 kilometer. Hij raffelde de finale aan 43,2 kilometer per uur af en reed nummer twee Romain Bardet uiteindelijk op 1.39 minuten. Een laatste statement richting de Giro d'Italia, waar Pogacar beter dan ooit aan de start staat. Op Strava deelde hij geen gegevens van alle trainingsdagen die hij tussen zijn tien koersdagen afwerkte. Het is voor de Giro-concurrentie misschien maar beter ook, om ze niet te veel te ontmoedigen...
Voor meer Gespot op Strava, klik hier.
Bram van der Ploeg (Twitter: @BvdPloegg | e-mail: b.vanderploeg@indeleiderstrui.nl)
Plaats reactie
0 reacties
Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.
Bekijk alle reacties