(Toekomstige) Nederlandse Alpecin-Deceuninck-talenten steken neus aan het venster in Parijs-Roubaix

Mathieu van der Poel was zondag natuurlijk de gevierde man aan Nederlandse zijde met het winnen van Parijs-Roubaix voor de elite, maar in de voormiddag kwam er nog twee wedstrijden aan op de piste in Roubaix: de junioren- en belofteneditie van de Hel van het Noorden, waar meerdere Nederlanders zich van voren lieten zien. Ook hier was Alpecin-Deceuninck weer goed vertegenwoordigd.

We beginnen bij de juniorenkoers, die rond 13.30 uur arriveerde op de vermaarde piste in Noord-Frankrijk. Deze race liep uit op een ware thriller: de gekende juniorenwereldkampioen Albert Withen Philipsen, die al vastligt bij Lidl-Trek, viel op één van de laatste stroken, keerde vervolgens terug van voren, plaatste zijn aanval (al slippend) bij het binnenkomen van de velodroom en werd uiteindelijk nog gepasseerd door drie coureurs.

Jakob Omrzel uit Slovenië bleek daarvan over de snelste benen te beschikken, voor landgenoot Erazem (zoon van ex-prof Tadej) Valjavec. Axel van den Broek eindigde als derde namens de Belgen. Philipsen stortte vervolgens huilend ten aarde, om even later gestrekt te gaan: de Deen had toch meer last van zijn hoofd dan gedacht na zijn crash en werd vervolgens naar het ziekenhuis vervoerd voor een hersenschudding-check.

Lees verder onder de foto.

Toekomstig Alpecin-Deceuninck-coureur Remijn liet zich niet uit het veld slaan door tegenslag in Parijs-Roubaix

Vanuit Nederlands oogpunt was Senna Remijn dé man namens ACROG-Tormans. De vriendelijke Zeeuw, die de komende twee jaar in ieder geval uitkomt voor de opleidingsploeg van Alpecin-Deceuninck, werd dertiende en deed na afloop zijn versie van het wedstrijdverhaal tegenover In de Leiderstrui. ‘De eerste dertig kilometer waren hectisch. Ik zat constant goed mee: het ging prima, ik kon mijzelf nog sparen en ik voelde mij nog altijd lekker. Toen reden Albert en Jasper (Schoofs, red.) op één van de stroken weg en kon ik wat naar voren rijden, maar op de volgende strook, Camphin-en-Pévèle, reed ik jammer genoeg lek.’

Remijn weigerde echter bij de pakken neer te gaan zitten door die tegenslag. ‘Toen heb ik mijn wiel gewisseld. Ik verloor daar niet heel veel tijd, maar het is toch zo dertig tot veertig seconden, denk ik. Dat heb ik in tien à vijftien kilometer dichtgereden naar die groep, maar op de een-na-laatste strook voor Carrefour de 'Arbre kreeg ik een steek in mijn zij. Ik denk door te weinig te drinken of te veel in één keer. Vanaf dat moment kwam ik geen kasseistrook meer over, daar moest ik het echt laten gaan.’

‘Jammer, want ik voelde mij eigenlijk nog best goed', concludeert Remijn. 'De benen voelden nog prima, maar die stroken kwam ik gewoon niet meer over. Ik heb daar echt wel rustig aan moeten doen, van Carrefour tot aan Hem. Richting de finish zakte het wel wat weg, maar op de kasseistroken kwam het elke keer weer terug. Dat was klote. Het is een mooie koers, zo niet de mooiste van het jaar. Ik denk ook wel dat het een doel was om hier goed te rijden. Het was alleen wat jammer van die lekke band. Dat is balen, maar er is niet veel aan te doen. De vorm is er, dus de komende weken kunnen we er nog tegenaan', aldus de coureur, die zeker nog vaker aan wil treden in Parijs-Roubaix. 'Ik hoop dat ik hier in de toekomst wel wat uit kan richten. Het is echt een koers die mij wel ligt en die ik leuk vind.’

Lees verder onder de foto.